Het weer nodigde uit vanmorgen. Een strak blauwe hemel en een heerlijke temperatuur.

Vandaag stonden korte rit op de planning. Echter werd het iets meer. Na het prachtige stuwmeer bij Yesa (Embalse de Yesa) bijna 20 kilometer aan mijn linkerzijde te hebben gehad volgde een paar mooie klimmetjes.

Daarna was het weer koffietijd en vervolgens langs het paleis van de Bourbons de Parma, de vlag hing uit dus ze waren thuis.
Ze deden niet open toen ik ze de groeten van Irene wilde doen.

Verder fietsend kwam ik al spoedig in de kloof van Lumbier. Daar zat Nuit eenzaam op een rotsblok zijn brunch te nuttigen.
Nuit is een aardige vent uit Den Bosch die ik al eerder heb ontmoet.

Terwijl de grauwe gieren genoten van de aanwezige thermiek en wij gewoon moesten trappen vervolgden we samen onze weg.

Het was warm maar prachtig onderweg, de dorst kreeg de overhand dus in het altijd gezellige Campanas nuttigde we een heerlijk Menu del Dia. Ondertussen verschenen aan het einde de eerste cumulus wolken welke steeds donkerder werden. Dreigend en gluiperig langzaam kwamen ze steeds dichterbij. Toen het eerste gerommel zich liet horen en de lucht roetzwart was, vond ik een prachtige Auberge.

Terwijl ik dit schrijf heerst er een ouderwets NOODWEER met hagel en vlokken.

Tot slot de zonderling van de dag, een Engelsman uit Londen.