Het was fris vanmorgen toen ik op de fiets stapte, licht bewolkt en het rook nog fris van de regen. Het ging goed, bij de wijn tap van Irache besloot ik de noordelijke route te gaan volgen. Dat betekende een doorsteek van ongeveer  6 kilometer.

Nadat ik dat had gedaan kwam ik op een voormalig tramlijntje terecht dat nu als fietspad dienst doet.

Een prachtige rit werd het, jammer was wel dat de bestrating gravel en modder was. Heel fijn vond ik dat de lokale weg dan weer boven dan weer onder je langs ging. Het hele traject was meer dan 30 kilometer lang. Af en toe onderbroken door een slaperig dorpje. Het traject dateert van 1924 en een van de tunnels was 1.454 meter lang.

Nadat het afgelopen was met de pret volgde er een heeeeele saaie route. Wel heb ik genoten van een heerlijk menu del dia in het mooie Santa Cruz de Campezo. Daarna was het weer saai en kwam je werkelijk geen levend wezen tegen. Toen ik om 16:00 uur al driemaal had geprobeerd een overnachtingsplek te vinden en dat maar niet lukte werd ik een beetje narrig. Toen ik dan ook een bord zag met Logroño 24 kilometer erop, heb ik de noordelijke route weer verlaten.

Dat betekende wel een onmenselijke klim van 5 kilomryrt over een steile bergkam. Ik denk dat het gemiddeld 12 tot 15 procent stijgen was.

Er volgde gelukkig een hele geleidelijke afdaling naar Logroño. Tijdens de afdaling passeerde ik bijna al de bekende Rioja Bodega’s.

In de stad vond ik al snel een overnachtingsplek. En toen ik op het terras een biertje bestelde kreeg ik er twee?!?  Happy hour!!!

Ik ga nu verder op de Camino Frances.