Het was fris en mistig vanmorgen toen ik vertrok. Bij het klimmen ging het nog wel maar dalen was een koude bedoening. Regelmatig stopte ik dan ook voor een vers bakkie koffie. Om 10.00 uur begon de zon langzaam wat krachtiger te schijnen en trok de mist op. De rit was wel buitengewoon mooi. Ondanks dat er vandaag totaal 1.600 hoogte meters gemaakt moesten worden.

De eerste echte stop was in Portomarín, dat is zoals (bijna) iedereen weet, de stad die onder water verdween bij de aanleg van een stuwmeer. De mooiste gebouwen zijn steen voor steen afgebroken en weer opgebouwd in het nieuwe Portomarín.

Als je goed kijkt zie je de nummers er nog opstaan.In de herbouwde kerk kreeg ik de eerste stempel van de dag.

Daar zat ik nog van te genieten, toen Naud weer verscheen bijna gelijk met ene Gerard uit Den Haag. Dus de ervaringen weer uitgewisseld. Ieder vertrok weer om op eigen gelegenheid te tocht voort te zetten. Het weer werd steeds mooier, niet te heet en een stralende zon. Ook de route was mooi door veel kleine boeren dorpen.

Gezellige stops en veel leuke gesprekken. Gestopt ben ik in het stadje Arzúa. Ik vond een kamer in een geinig pensionnetje. Zojuist kwam Naud hier ook aan. We gaan maar even een pint vatten. Morgen nog 50 kilometer naar Santiago, dan bekijk ik het weerbericht om te beslissen of Finisterre en Muxía nog volgen. Als het even kan wel natuurlijk.

Ik reken wel op het slingeren van het wierook vat in de kathedraal. Dat is ontstaan omdat de pelgrims vroeger geen dreft en oksel spray, hadden, ze stonken verschrikkelijk. Om nu toch de kerkdienst te houden besloot men eerst wierook te verspreiden. Het moest een heel groot vat zijn want de kerk was groot. En er waren heel veel pelgrims. Mijn was hangt ondertussen te drogen aan de lijn en de oksels ruiken fris.

Mooi de gemeente de plaats en de parochie, dat zie je al dagen.